Prostor između Podgradske ćuprije i Podgradske džamije zvao se Mejdan (trgovačko središte) ili Mala čaršija a na njemu se prodavala poljoprivredna dobra, roba i drugi proizvodi.
Podgradska džamija u čaršiji se tokom godina gradila ili renovirala, pa nosi više naziva: džamija na Mejdanu, džamija Hadži Saliha Bure, Zulfikar-kapetanova džamija i džamija Ali-paše Rizvanbegovića. Smještena je na adi između dva kraka rijeke Bregave. U prizemlju se nalazi niz od tri dućana  sa velikim polukružnim vratima okrenutim prema čaršiji. Džamija ima sličnosti sa Sulejmanijom (Šarenom) džamijom u Travniku, jer je podignuta na stupovima iznad dućana, te je jedna od rijetkih koja ima dućane u prizemnom dijelu, a dućani su bili dio vakufa džamije. Ovu džamiju su zidali domaći majstori i u njenoj gradnji ima elemenata mediteranske arhitekture.

Prekoputa džamije se nalazio i Muftića han i više dućana za namjenu trgovine i zanata. Taj han danas služi kao Konak koji se koristi kao smještajni objekat, prenoćište, i u svrhe omladinskog udruženja.

Prekoputa centra, na stranama brda se nalazi Turkovića kula. Stopljena sa stijenom, na dnu zapadne padine Starog grada, pretpostavlja se da je građena etapno, od XVII  do XVIII vijeka, a čine je kula, stara kuća, kuća kuhača (kuhinja) uz staru kuću, kuća uz sjevernu fasadu kule, donja i gornja avlija, bašta uz kuću i ispod nje i prilazne stepenice. Prvobitno je bio stambeni objekat porodice Rizvanbegović, koji je udajom, kao miraz prešao u vlasništvo familije Turković i predstavlja jedinstveni prelazni oblik feudalne kule i gradske kuće.