Od davnina, u Hecegovini nedostaje vode, posebno u ljetnim mjesecima. U široj okolini Stoca postoje ostaci "kapina", udubljenja u krečnjaku gdje se skladištila kišnica. Neka su prirodna, a neka su vjerovatno nastala ljudskim djelovanjem. Kasnije su se pravili bunarevi i čatrnje. Četiri vakifa sagradili su čatrnje u dvorištima džamija i vodu iz njih koristile su prvenstveno džematlije za uzimanje abdesta. Situacija je bila nešto lakša u samoj Čaršiji gdje protiče rijeka Bregava. Šadrvani, čitavi sistemi kanala i havuzi, krasili su stolačke kuće od kojih su najljepše bile smještene uz rijeku Bregavu.

Dolaskom Austrougarske, povećava se broj stanovnika, dolaze vojne jedinice, pa je problem vodosnabdijevanja postao gorući. Na incijativu građana, 1908. godine grad je dobio vodovod. U tu čast inžinjeru Burijanu podignuta je i postavljena spomen česma. U gradu su u tom periodu postavljene i javne česme po mahalama. Po Stocu je bilo oko 36 javnih česama, od kojih su neke i danas u funkciji, te služe građanima i posjetiocima da se okrijepe u vrelim ljetnim danima. U ovom periodu sagrađeno je i prvo javno kupalište uz Bregavu, poznato pod nazivom Kupalje. Nakon izgradnje vodovoda u Stocu, sagrađeni su šadrvani u dvorištima tri džamije i u njih voda dovedena iz gradske vodovodne mreže.